برندسازی لاکچری یا بهتربودن

برندسازی لاکچری در رابطه قیمت و تاثیرگذاری، به راحتی قابل فهم است. بهتربودن یعنی کیفیت بیشتر و کیفیت چیزی مرتبط با کارایی است.درست نیست؟

دست‌کم سه کاربرد برای کلمه «کیفیت» وجود دارد:

بنا به تعریف Deming  (دانشمند مدیریت کیفیت)، اگر شما بتوانید به طرزی قابل اعتماد و بدون ظاهرسازی، کاری را که قولش را داده‌اید، به طور دقیق تحویل دهید، این یعنی کیفیت.

کیفیت یعنی درب ماشین، صرف‌نظر از قیمت ماشین، جیرجیر نکند. یک وبسایت هنگ نکند. خشکشویی در همان روزی که قولش را داده، لباس‌تان را تمیز و آماده تحویل دهد.

کیفیت بنا به تعریف Ralph Lauren (موسس برند پوشاک پولو) یا Tiffany  (برند جواهر)، مساوی است با لوکس بودن.

پس لوکس بودن یعنی کسی نتواند محصول‌اش را در درخشش الماس یا خواب‌دار بودن چرم یا سریع بودن جِت، به گرد پای محصول شما برساند. این نه تنها به معنی آن است که «هر چقدر پول بدهی، آش می‌خوری» بلکه به این معناست که پول خیلی زیادی هم باید بپردازی.

و بالاخره، تعریف سوم کیفیت، درباره تلاش راستین است. بهترین خودت را عرضه کنی. عرق بریزی و حتی آسیب ببینی.

برندسازی لاکچری یا کیفیت

چه چیزی در بعضی از این نرم‌افزار ها وجود دارد که عاشقش هستید؟ هنگام خریدن ماشین یا انتخاب مدرسه برای کودک‌تان چه حساب و کتابی برای خودتان انجام می‌دهید؟

یک فیلم ۱۰۰ میلیون دلاری ممکن است جلوه‌های ویژه تماشایی‌تر یا تدوین دقیق‌تری داشته باشد، ولی کیفیت یک فیلم مستقل (indie film) را نتوانید در آن بیابید.

وقتی کارتان را انجام می‌دهید، وقتی محصولی خلق می‌کنید، هیچ سوالی مهم‌تر از این برای جواب‌دادن وجود ندارد: «من در اینجا به دنبال رسیدن به کدام نوع کیفیت هستم؟»

پس تا اینجا متوجه شدید کیفیت را می‌توان به چند صورت بیان نمود و درمورد وبسایت باکیفیت هم یعنی اینکه این وبسایت هنگ نکند و در اجرا مشکلی نداشته باشد اما آیا این برای مشتری کافی است؟

کیفیت به معنای خوب‌بودن نیست.

کیفیت یعنی پیوستگی و پایداری مشخصات، کیفیت یعنی پایبندی به وعده‌ها (وفای به عهد با مشتری) اما لاکچری بودن هیچ ربطی به کیفیت ندارد. یک لباس لاکچری، بادوام‌تر، خوش دوخت‌تر، قابل اعتمادتر، قابل شستشو‌تر یا مقاوم در برابر باران یا حتی راحت‌تر برای اتو کشیدن نیست. چرا؟

چون لاکچری یعنی گران‌تر از قیمت واقعی، لاکچری یعنی کمیاب، لاکچری بودن، علامت‌دادن به دیگران است تا متوجه شوند شما چیزی خریده‌اید که فایده‌ای فراتر از کاربرد معمولی‌اش دارد.
پس این مسئله در مورد اکثر چیزها صادق است حتی یک وبسایت لاکچری باید فایده‌ای فراتر از کاربرد معمولی‌اش داشته باشد که در برندسازی لاکچری به آن توجه ویژه‌ای می‌شود.

مطمئن باشید در رستوران‌های گران‌قیمت، خوراک مغذی‌تری ارائه نمی‌شود.

در همه موارد، آنچه فروخته می‌شود فقط یک «احساس» است. احساس دستیابی به یک ویژگی یا موقعیت کمیاب.

اگر یک کالای لاکچری می‌فروشید در حالی که درگیر یک بحث و جدل بر سر قیمت هستید، احتمالا نکته فوق را فراموش کرده‌اید.

قیمت کالای لاکچری، برای شخص خریداری که ارزش آن «احساس» برای او بیشتر از پولی است که می‌پردازد، رقم ناچیزی است.

با ارزش‌ترین چیز

پس با ارزشترین چیز یک کالای لوکس احساسی است که به مشتری می دهد و لزوما به معنای بهتربودن آن نیست این کاری است باید برای برندسازی انجام دهید.

اگر با این دیدگاه مخالف هستید یا نظری دارید حتما زیر همین پست برای ما ارسال کنید. پیشاپیش متشکریم.